«Наша сціплая задача — працягваць грымець у Еўропе».
Відэа сустрэчы з пісьменнікам Сашам Філіпенкам размясціў ютуб-канал Гётэ-Інстытута. Падчас размовы ў творцы спыталіся, у чым ён бачыць ролю беларускай культуры ў эміграцыі.
Філіпенка адзначыў, што для яго ніколі не было такога паняцця, як «беларуская культура ў эміграцыі».
«Я заўсёды разумеў, што мы — частка еўрапейскай культуры, што мы нічым не горшыя за еўрапейскую культуру іншых аўтараў. Больш за тое, ведаючы, што адбываецца ў нямецкай, швейцарскай літаратуры, я бачу, што мы вельмі крутыя.
Беларускія аўтары грымяць. Беларускіх аўтараў ведаюць людзі, якія сочаць за літаратурным полем Еўропы цяпер», — выказаў сваё меркаванне пісьменнік.
Філіпенка заўважыў, што не ставіць перад сабою рамкі «быць беларускім аўтарам у эміграцыі», ён заўсёды лічыў сябе еўрапейскім аўтарам.
«Як эсэіст, як журналіст я, безумоўна, буду пастаянна падсвечваць, расказваць аб тым, што адбываецца ў Беларусі. Але як аўтар я цалкам магу сабе ўявіць, што буду пісаць на агульнаеўрапейскія тэмы. Не таму, што я быццам бы аддаляюся ад Беларусі, а таму, што я адчуваю сябе часткай еўрапейскай літаратуры, сусветнай літаратуры.
Я адчуваю, што мы можам і павінны ўплываць на яе, не быць недзе там — «Ёсць нейкія беларусікі, якія там нешта пра дваццаты год яшчэ будуць 56 гадоў пісаць».
Па словах пісьменніка, беларускім літаратарам у эміграцыі «трэба быць людзьмі, якія могуць быць і лакаматывамі еўрапейскай літаратуры, і задаваць нейкія рэчы ў ёй таксама, як гэта робяць беларускія мастакі і беларускія тэатральныя дзеячы».
«Кожны мастак сам для сябе вырашае і сам для сябе ставіць задачу, чаго ён хоча ў эміграцыі. Але я разумею, што наша сціплая задача — працягваць грымець у Еўропе».
