Дакумент аб магчымых планах па ўзмацненні расійскага ўплыву ў Беларусі, «зліты» ўчора ў сеціва, можа быць элементам інфармацыйна-псіхалагічнай аперацыі, якая рэалізуецца з боку Расіі, лічыць палітолаг Павел Усаў. Тым не менш, апісаныя ў ім планы, на яго думку, цалкам рэальныя.
Рэдакцыя «Yahoo News» атрымала дакумент аб магчымых планах па ўзмацненні расійскага ўплыву ў Беларусі. Гэтым «злівам» яна падзялілася з шэрагам выданняў.
Крыніца з адміністрацыі Пуціна адзначае, што дакумент датуецца 2021 годам. Мяркуючы па ім, у планах Расіі — забяспечыць сваю ваенную прысутнасць у Беларусі, спрасціць беларусам працэс выдачы расійскіх пашпартоў, увесці адзіную валюту для дзвюх краін. Галоўнай стратэгічнай мэтай Расія ставіць стварэнне да 2030 года паўнавартаснай Саюзнай дзяржавы.
У каментары «Салідарнасці» Павел Усаў адзначыў, што калі нешта зліваецца Крамлём, то робіцца гэта з канкрэтнай мэтай і для вырашэння канкрэтных задач.
— Па-першае, калі казаць пра момант, у які з’явіўся гэты дакумент, то мне здаецца, што гэты зліў — элемент інфармацыйна-псіхалагічнай аперацыі, якая рэалізуецца з боку Расіі.
Гэта было ў адказ на прыезд Джо Байдэна ў Кіеў, бо ў інфармацыйным плане Расія пакуль што нічога супрацьпаставіць не можа. Аднак цяпер уся ўвага беларускага грамадства засяроджана не на візіце Байдэна, а на тым, што і як будзе рабіць Расія.
Другая мэта — аказанне ўплыву на Лукашэнку і яго асяроддзе, каб паскорыць працэс так званай інтэграцыйнай інкарпарацыі, паказаць, што Масква, а не Лукашэнка, вызначае палітычную і інфармацыйны парадак дня ў дачыненні да Беларусі.
Дакумент з’явіўся ў сеціве пасля прыезду Лукашэнкі з Масквы, каб выклікаць псіхалагічную няўпэўненасць у кіраўніка, у яго атачэння, паказаць, што лёс Беларусі прадвызначаны, і не даць магчымасці Лукашэнку стабілізавацца пры ўладзе.
— І апошні аспект: думаю, гэта звязана з крокамі Расіі па паскарэнні інтэграцыйнага працэсу, задушэнні Беларусі. Мы не ведаем, як прайшла сустрэча Лукашэнкі з Пуціным, але, хутчэй за ўсё, Лукашэнку былі агучаны жаданні і мэты Пуціна ва ўльтыматыўным фармаце. І гэты дакумент — толькі пацвярджэнне гэтых ультыматумаў і палітыкі Масквы ў дачыненні да Беларусі.
Палітолаг таксама падкрэслівае, што зліты дакумент не ўтрымлівае нічога новага, чаго яшчэ не было апублікавана або заяўлена Расіяй. Адзінае — у ім ёсць графікі і параметры рэалізацыі: апісаны кароткатэрміновыя, сярэднетэрміновыя і доўгатэрміновыя перспектывы. Акрамя гэтага, здаецца, дакумент быў напісаны без уліку вайны і таму разлічаны да 2030 года.
— У сілу пачатку вайны супраць Украіны ўсе працэсы паскорыліся, і расійцам неабходна геапалітычная перамога — пра гэта казалі і раней, калі стала зразумела, што хуткай перамогі ў Расіі дасягнуць не атрымаецца і ёй патрэбна будзе кампенсацыя ў выглядзе Беларусі.
Таму тэрміны (выканання гэтай стратэгіі), хутчэй за ўсё, сціснуліся. Мне здаецца, ключавымі будуць 2024-2025 гады. У 2024-м будуць так званыя ўмоўныя выбары прэзідэнта Расіі. Невядома, ці будуць іх праводзіць і якая сітуацыя будзе да таго часу на фронце.
Але ўнутранаму электарату з улікам страт, няўдач на фронце і ізаляцыі неабходна будзе прадэманстраваць нейкі поспех. Зразумела, што ім будзе патрэбна Беларусь для нейкага новага дзяржаўнага квазіўтварэння і паказу ўзмацнення панавання Расіі.
Палітолаг таксама адзначае: сёння расійскія войскі ўжо знаходзяцца ў Беларусі, а сама Беларусь з’яўляецца суагрэсарам у вайне супраць Украіны. Публікацыя такога дакумента не павінна нікога здзіўляць, бо, па сутнасці, рэальнасць апярэдзіла яго публікацыю.
— Гэты дакумент можа быць актыўна выкарыстаны як інструмент інфармацыйна-псіхалагічнага ўздзеяння на беларусаў. Гэта як бы прывучванне беларускага грамадства да таго, што краіна будзе цалкам акупавана ў фармаце Саюзнай дзяржавы. Цяпер усе прачытаюць гэты дакумент, аналіз і прыйдуць да высновы, што ўжо ўсё адбылося.
Адпаведна гэта інфармацыйна і псіхалагічна падстрахуе далейшыя дзеянні Масквы, каб пазбегнуць нейкіх пратэстаў, незадаволенасці, каб людзі ўспрынялі гэта як зададзенасць.
Гэта таксама будзе спрыяць, з аднаго боку, узмацненню пасіўнасці грамадзян, з другога — паскарэнню вымывання з Беларусі таго актыву, які там застаўся, таму што падпарадкоўвацца Расіі і ўступаць у шэрагі расійскага войска яны не збіраюцца, — падсумоўвае Павел Усаў.
