Беларускі фонд спартыўнай салідарнасці апублікаваў справаздачу пра тое, як дабрачынная арганізацыя дапамагала Украіне і яе спартоўцам з 2022 года. Фонд не толькі падтрымліваў беларускіх атлетаў, якія пацярпелі за сваю грамадзянскую пазіцыю, але і актыўна працаваў для дапамогі ўкраінскім спартоўцам, якія сутыкнуліся з цяжкасцямі ў выніку вайны.
Дырэктар Беларускага фонду спартыўнай салідарнасці Аляксандр Апейкін апавядае «Радыё Рацыя» пра праекты, якія былі рэалізаваны для падтрымкі ўкраінскіх спартоўцаў, а таксама пра будучыню беларускага спорту і магчымыя перспектывы заканчэння вайны ва Украіне.
РР: Як і калі фонд пачаў падтрымліваць спартоўцаў і як вы самі разлічвалі, гэта доўга будзе працягвацца ці гэта тэрміновая такая дапамога?
Аляксандр Апейкін: Мы пачалі свае гуманітарныя праграмы і праграмы па падтрымцы ўкраінскіх атлетаў адразу з пачатку вайны ва Украіне. Натуральна, на доўгі тэрмін ніхто не разлічваў. Гэта сапраўды цяжкае выпрабаванне для ўсіх, і для арганізацый. Вы памятаеце, што вельмі шмат беларускіх арганізацый, НДА, медыя ўключыліся ў падтрымку Украіны. Але з цягам часу мы бачым, што лічаныя арганізацыі да гэтага часу дэкларуюць сваю падтрымку Украіне, робяць нешта там у гуманітарным накірунку, нешта ў дабрачынным накірунку. Адна з такіх арганізацый – Беларускі фонд спартыўнай салідарнасці, які да гэтага часу спрабуе розныя праграмы, часам праз іншыя структуры, але рэалізоўвае гуманітарныя праграмы.
РР: Чаму Беларускі фонд спартыўнай салідарнасці лічыць важным дапамагаць Украіне ў такі складаны час?
Аляксандр Апейкін: Па-першае, гэта ўсё ж такі дэманструе салідарнасць беларускага народу з украінскім народам. Мы разумеем, што праблема, якая сталася ва Украіне, магла стацца і ў Беларусі ў пэўны момант. І мы павінны разумець, што Расея як агрэсар – гэта праблема не Украіны, гэта праблема ўсяго рэгіёну, і Беларусі, і краін Балтыі, і Польшчы, і ўвогуле Еўропы. Таму натуральна, што падтрымка Украіны гэта быў не такі сімвалічны крок, гэта быў яшчэ экзістанцыйны крок.
Калі б Украіна не ўтрымалася, не вытрымала вось гэтыя цяжкія часы вайны, супрацьстаяння, я баюся, што і Беларусь цалкам страціла б незалежнасць. Зараз і так ужо незалежнасць пад пытаннем, але ўсё ж такі яна пакуль ёсць. Я баюся, што, калі б Україна не вытрымала, то мы ўбачылі б ужо зараз варыянт новай саюзнай дзяржавы, дзе не было б і незалежнай Беларусі, і незалежнай Украіны.
Беларусы, якія дапамагалі, ахвяравалі жыццём дзеля Украіны – гэта людзі, якія адназначна з’яўляюцца героямі. І валанцёры, і добраахвотнікі, і ўсе. Гэта было важна на той момант. І зараз гэта важна.
Мы бачым, што Украіна да гэтага часу трымаецца насуперак усім сур’ёзным геапалітычным зменам. Баявы дух захоўваецца, і ваяры на перадавой таксама захоўваюць свой баявы дух тры гады супраць такога магутнага агрэсара. Гэта, канешне, гераічна.
Цалкам гутарку слухайце ў далучаным файле:
