Мы ўжо, здавалася б, забыліся пра санкцыі, якія «не працуюць». Аднак на гэтым тыдні нам пра іх нагадалі. Нагадалі не толькі з-за межаў краіны, але і ўнутры яе. Пры гэтым напаміны ёсць як добрыя, так і не вельмі.
Нас крыху парадавалі маніторынгавыя службы сітуацыі на мяжы Беларусі і ЕС. Паводле іх даных, з 1 снежня колькасць атак на межы Еўрасаюза практычна сышла на нішто. Польская Памежная ахова цягам васьмі дзён — з 1 па 8 снежня — публікавала нулявую статыстыку спроб пераадолець мяжу. Потым была ажыццёўлена адна такая спроба.
Найбольшую колькасць — ад чатырох да васьмі спроб у дзень — фіксуе Латвійская памежная служба. Літоўскія пагранічнікі таксама паведамляюць пра зніжэнне колькасці спроб нелегалаў трапіць у ЕС.
Можна было б спісаць гэта на зіму і на надвор’е, калі б не адно «але» — у мінулыя гады і ў больш жорсткіх умовах надвор’я штурмы межаў не спыняліся. Тым не менш, яны сціхлі цяпер, калі Польшча цалкам закрывала сваю мяжу з-за масавага залёту на яе тэрыторыю расійскіх беспілотнікаў. А Літва цалкам закрывала мяжу з-за паветраных шароў з кантрабандай, якія перашкаджалі нармальнай працы Віленскага аэрапорту.
Дарэчы, варта ўспомніць, што аэрапорт Вільні беларусы называюць аэрапортам «Мінск-3», а значыць, перабоі ў яго працы моцна паўплывалі і на беларускіх грамадзян.
Пра што сведчыць зніжэнне колькасці атак на мяжы? Падобна, пра тое, пра што мы ўжо пісалі — на Лукашэнку ўсё яшчэ ціснуць, і ціснуць паспяхова. Бо адкрыццё мяжы з Беларуссю Польшча звязвала менавіта са спыненнем атак мігрантамі. Пра што і было заяўлена ў свой час прадстаўніку Кітая, які ў сваю чаргу абяцаў пагаварыць пра гэта з Лукашэнкам.
Прыкладна тое ж самае тычыцца Літвы — успомнім, як літоўскі прэзідэнт Гітанас Наўседа казаў, што на Лукашэнку націснулі Штаты з заклікам спыніць атакі на межы яго краіны. І вось ён — вынік.
А Латвія з Лукашэнкам не сварылася, і таму ўсе тыя мігранты, якія павінны былі ісці ў Польшчу і Літву, пайшлі на латвійскую мяжу.
Унутры Беларусі таксама адбываюцца цікавыя рухі. Напрыклад, завод МАЗ наведала дэлегацыя… Нацыянальнага аэрапорта «Мінск». Што ж, якая ў нас дыпламатыя — такія і дэлегацыі. Падчас гэтага наведвання зайшла гаворка пра тое, каб Нацыянальны аэрапорт Мінск быў… дэманстрацыйнай пляцоўкай тэхнікі Мінскага аўтамабільнага завода!
Не, дзякуй Богу, гаворка не ідзе пра тое, каб тэхніка МАЗ роўнымі шэрагамі выстройвалася на аэрапортаўскіх УПП, а сам будынак аэрапорта ператварыўся ў маштабны «Чаркізон» (хоць, мяркуючы па дэлегацыях, справа да гэтага ідзе). Проста, як паведамілі ў прэс-службе «Мінск-2», «прадстаўнікі аэрапорта пабылі на новай аўтобуснай вытворчасці, пазнаёміліся з рознымі этапамі стварэння пасажырскай тэхнікі МАЗ. Былі прадэманстраваны ўзоры выпускаемай тэхнікі. На сустрэчы з кіраўніцтвам МАЗу бакі абмеркавалі перспектывы паставак Нацыянальнаму аэрапорту Мінск новай тэхнікі, у тым ліку і для абнаўлення і папаўнення аўтобуснага парку аэрапорта».
«Бакі намецілі шляхі далейшага супрацоўніцтва, улічваючы ўзаемны інтарэс: Нацыянальны аэрапорт Мінск, як галоўныя паветраныя вароты краіны, мог бы стаць своеасаблівай дэманстрацыйнай пляцоўкай тэхнікі МАЗ, якую ў абслугоўванні пасажыраў і задзейнічаную ў вытворчым працэсе на аэрадроме, заўважаюць госці іншых дзяржаў, якія прылятаюць у краіну», — паведамілі ў прэс-службе аэрапорта.
То-бок, гаворка ідзе пра тое, каб МАЗ рабіў аўтобусы і запраўшчыкі для аэрапорта.
Справа, вядома і безумоўна, добрая, але пытанне ў тым, колькі часу зоймуць такія распрацоўкі. Усё ж аэрапортаўская тэхніка і па габарытах, і па змесце, і па грузападымальнасці значна адрозніваецца ад гарадской. І проста зняць крэслы з гарадскіх аўтобусаў не будзе азначаць іх пераўтварэнне ў аўтобусы аэрапортаўскія..
А галоўнае — каб гэтыя аўтобусы МАЗ не гарэлі, як запалкі, проста на ўзлётнай паласе.
Ну і ўражвае, вядома, пафас, з якім паведамляецца пра шараговы візіт прадстаўнікоў аднаго беларускага прадпрыемства на іншае. Не кожная замежная дэлегацыя ўдастойваецца такога ўражлівага паведамлення. Відаць, замежныя дэлегацыі сваімі візітамі падсанкцыйны МАЗ не радуюць. Як і прадстаўнікі мінскага аэрапорта з-за тых жа санкцый наўрад ці могуць наведаць нейкае замежнае прадпрыемства.
А вось не трэба было ў свой час рэйс Ryanair з Пратасевічам на борце прымусова саджаць у Мінску.
І яшчэ за тыдзень у нас адбыліся дзве лакальныя катастрофы ў камунальнай сферы. 9 і 10 снежня жыхары Калодзішчаў сядзелі без электрычнасці з-за пашкоджання кабельнай паветранай лініі падстанцыі «Азярышча» і адключэння на трансфарматарных падстанцыях.
А ў завулку Чарвякова ў Мінску зноў прарвала вадаправод. Прычыны пашкоджання трубаправода дыяметрам 600 мм, якое адбылося 9 снежня, пакуль высвятляюцца. З-за аварыі на ўчастку квартала Нававіленская — Чарвякова — Багдановіча — Някрасава — Арлоўская — бульвар Шаўчэнкі адбылося зніжэнне ціску вады, што прывяло да перабояў у водазабеспячэнні, а таксама падтаплення асобных прыватных домаўладанняў і агародаў. У адміністрацыі Цэнтральнага раёна Мінска заявілі, што пашкоджанне лакалізавалі і падачу вады аднавілі цалкам.
Гэтыя выпадкі зноў прымушаюць успомніць, што фінансаванне ЖКГ у нас у свой час ажыццяўлялася з дапамогай Еўрапейскага банка рэканструкцыі і развіцця (ЕБРР). ЕБРР перастаў працаваць з Беларуссю ў выніку падзей 2020 года, а наступствы гэтага спынення супрацоўніцтва мы адчуваем да гэтага часу.
І будзем адчуваць яшчэ далей і далей, таму што не спыняецца ні беларуская ўлада, ні — у адказ, — сусветная супольнасць. Паводле даных арганізацыі «Рэпарцёры без межаў» наша краіна заняла 4 месца ў свеце па колькасці зняволеных журналістаў. А прадстаўнікі краін Еўрасаюза пры Савеце ЕС узгаднілі пашырэнне санкцый супраць Беларусі. Фармальнае зацвярджэнне санкцый адбудзецца на наступным тыдні.
Якое менавіта рашэнне ўзгоднена, не ўдакладняецца, але раней Літва выступала з прапановамі аб забароне імпарту азотных угнаенняў, рапсавага алею і абмежаванні аперацый з беларускімі 10 банкамі.
Таму зразумела, чаму Нацыянальны аэрапорт хоча тэхніку МАЗ. Таму што ніякай іншай купіць неўзабаве будзе нельга — проста не будзе банкаў, якія не будуць пад санкцыямі.
