Беларусь

Аповесць «У капцюрох ГПУ» — гэта квінтэсэнцыя таго, з чым сутыкнулася беларуская эміграцыя ў тыя самыя гады. Зведаўшы расчараванне ад жыцця ў выгнанні, многія вырашылі вярнуцца дамоў і калі не прыняць бальшавізм, то прынамсі пагадзіцца з ім. Так зрабілі Вацлаў Ластоўскі, Уладзімір Жылка, Аляксандр Цвікевіч ды многія іншыя. Гэтак паступіў і Францішак Аляхновіч. А ўжо ў самым пачатку 1927 года адбыўся і арышт Францішка Аляхновіча, якога абвінавацілі ў шпіянажы.

Францішак Аляхновіч: «Ах, як там добра!» чытаць далей

Да пачатку 1990-х гадоў да архіўных звестак пра БНР мелі абмежаваны доступ нават даследчыкі з дзяржаўных устаноў БССР. Галоўным чынам яны выкарыстоўваліся спецслужбамі і для контрпрапаганды. Менавіта з гэтых — вызначаных з дапамогай спецслужбаў — момантаў склаліся міфы пра БНР, якія былі шырока распаўсю­джаны ў савецкія часы.

105 гадоў таму была абвешчана БНР. Як з’явілася ідэя беларускай дзяржаўнасці чытаць далей

«…Мы разумеем, што зараз Украіне вельмі важна перамагчы ў гэтай вайне, ёй не трэба адкрываць другі, паўночны, фронт. Як бы добра яны ні былі падрыхтаваны да магчымага ўварвання з тэрыторыі Беларусі. Такі сцэнар значна ўскладніць жыццё Украіне, калі гэтая навала зноў прыйдзе з поўначы…»

Валерый Кавалеўскі: Адкрыццё беларускага фронту ўскладніць жыццё Украіне чытаць далей

Палітычны аглядальнік Юрый Дракахруст разважае пра прысуд Святлане Ціханоўскай і працэсы ва ўладнай сістэме. 

Дракахруст: Нейкая гульня з Захадам ідзе, робяцца пэўныя жэсты. Але ці ўспрыме гэта заходні бок? чытаць далей

«…Мы ніяк не можам спыніцца. Арыштоўваюць і судзяць сем’ямі, старых і непаўналетніх, накіроўваюць у калоніі цяжка хворых, пакідаюць дзяцей без бацькоў… Ды не за забойства і не за крадзеж. Судзяць за фота, за словы, за тое, што чалавек спрабаваў адстаяць справядлівасць так, як яе разумее…»

Святлана Калінкіна: «Калі адбываюцца масавыя пратэстныя акцыі, для іх, значыць, была падстава, быў падмурак» чытаць далей

У Беларусі сёння «беларускасць» і беларуская мова фактычна пад забаронай. Многія лічаць, што пасля сыходу Аляксандра Лукашэнкі пачнецца нацыянальнае адраджэнне. Якім яму быць, ці варта адмаўляцца ад расійскай мовы, як умацаваць пазіцыі беларускай мовы і што рабіць з помнікамі, царквой і бізнесам?

Беларускасць, якая можа быць мацнейшай за зброю. Як вярнуць краіне нацыянальную ідэнтычнасць? чытаць далей

3 сакавіка 1930 года ў Сібір з Беларусі быў адпраўлены першы эшалон з «раскулачанымі» сялянскімі сем’ямі. Некалькіх стагоддзяў пры ўсіх урадах і рэжымах катаржнікі, высыльныя і дэпартаваныя спазнавалі пакутны шлях у Сібір. Але знаходзіліся і тыя, хто ехаў у той суровы край добраахвотна — у пошуках лепшай долі.

З Беластоку далей не высылалі. Да гадавіны пачатку дэпартацыі беларускіх сялян у Сібір чытаць далей

«…Неяк атрымаў кароткі допіс ад азербайджанскага праваабаронцы: “Трымайся, Алесь! Я прасядзеў у турме чатыры гады, і ты прасядзіш!” Адначасова і сьмешна, і сумна…»

Алесь Бяляцкі: Для сістэмы важна зламаць мяне, каб усе ведалі, на чыім баку сіла. А мне важна — выстаяць чытаць далей

Адрас для падтрымкі: СІЗА-1, 220030, Мінск, Валадарскага, 2 (Аляксандр Віктаравіч Бяляцкі, Валянцін Канстанцінавіч Стэфановіч, Уладзімір Мікалаевіч Лабковіч).

Лаўрэата Нобелеўскай прэміі Алеся Бяляцкага асудзілі на 10 гадоў пазбаўлення волі чытаць далей

Згадкі пра роспіс ніколі не з’яўляўся ў біяграфіі Пётры Сергіевіча, хадзілі толькі чуткі ў мастацкім асяродку. Сергіевіча ў савецкі перыяд кампраментавала многае, таму ён быў прызнаны ў Літве (заслужаны дзеяч мастацтва Літвы), а персанальная выстава ў Мінску адбылася толькі ў 1962 годзе па рэкамендацыі Міністэрства культуры Літвы.

Аўтарам зафарбаванай фрэскі ў Солах «Цуд над Віслай» аказаўся Пётра Сергіевіч чытаць далей