29 красавіка 55-годдзе святкуе Алег Рудакоў, заснавальнік Іркуцкага таварыства беларускай культуры імя Яна Чэрскага і шматгадовы актывіст Іркуцкага моладзевага клубу «Крывічы». Дзякуючы ягонай больш як дваццацігадовай працы ў справе адраджэння …
Алегу Рудакову – 55! чытаць далей
«…Ці прымусіла цяперашняя вайна, самая маштабная на тэрыторыі Эўропы за апошнія восем дзесяцігодзьдзяў, усьвядоміць сутнасьць краіны, якая называе сябе правапераемніцай СССР, аднаўляе помнікі Сталіну і імкнецца адзначыць «сфэру ўплыву» ядзернымі шахтамі?..»
Навумчык: «Як толькі Вярхоўны Савет прагаласаваў за вывад ядзернай зброі, ступень інтарэсу ЗША да Беларусі імкліва пачала зьмяншацца» чытаць далей
«…Лепш я скажу, каму гэты фільм можа быць цікавым! Гэта стужка была б цікавая сучасным падлеткам, якія хочуць паглядзець на тое, якімі былі 30 год таму іх бацькі, тая рэальнасць, у якой яны жылі. Па-другое – людзям майго пакалення, якія хацелі бы ўспомніць сваё юнацтва і настальгаваць! Толькі не па СССР, дзе нічога добрага не было, а менавіта па юнацтву – такім добрым файным часе…»
Рэжысёр Уладзімір Казлоў: “Штуршком сталі, як гэта ні дзіўна, пратэсты ў Беларусі. У той момант адчуў сябе ў большай ступені беларусам, як бы пафасна гэта ні гучала” чытаць далей
3 сакавіка 1930 года ў Сібір з Беларусі быў адпраўлены першы эшалон з «раскулачанымі» сялянскімі сем’ямі. Некалькіх стагоддзяў пры ўсіх урадах і рэжымах катаржнікі, высыльныя і дэпартаваныя спазнавалі пакутны шлях у Сібір. Але знаходзіліся і тыя, хто ехаў у той суровы край добраахвотна — у пошуках лепшай долі.
З Беластоку далей не высылалі. Да гадавіны пачатку дэпартацыі беларускіх сялян у Сібір чытаць далей
Дакумент аб магчымых планах па ўзмацненні расійскага ўплыву ў Беларусі, «зліты» ўчора ў сеціва, можа быць элементам інфармацыйна-псіхалагічнай аперацыі, якая рэалізуецца з боку Расіі, лічыць палітолаг Павел Усаў. Тым не менш, апісаныя ў ім планы, на яго думку, цалкам рэальныя.
«Зліццё дакумента аб паглынанні — прывучэнне беларусаў да думкі, што краіна будзе акупавана» чытаць далей
«…У тэатр вярнуліся функцыі, якіх ужо не было шмат гадоў. У тэатр сталі хадзіць па праўду. Як у 1970-80-я гады. Доўгі час праўду мы маглі атрымаць адкуль заўгодна. А зараз з гэтым складана. Таму пачалі хадзіць у тэатр. І ў Беларусі наспела неабходнасць тэатра, у які б хадзілі па праўду…»
Зіновій Марголін: Гібель Купалаўскага тэатра – мая асабістая траўма чытаць далей
Сацыёлаг — аб тым, чаму ў Расеі лічаць «залатым векам» савецкае мінулае, а ў беларускіх уладаў згуляць на настальгіі не атрымаецца.
Коршунаў: «Атрымоўваецца такі дзіўны кентаўр, якога незразумела, як назваць і як на ім ехаць» чытаць далей
«Расія не адпускае беларусаў. Нават падчас вайны. І нават сумленных беларусаў. Там — кантакты, сябры, медыя, аўдыторыя. Там — рынак».
Сяргей Будкін: Ці можна выжыць шляхам стрэлу сабе ў галаву? чытаць далей